Peters en Meters gezocht voor een warm Lommel 😍

In 2017 werd door een aantal vrijwilligers, samen met de stad en het OCMW, een warm buddyproject boven het doopvont gehouden: het Peter en Meter project. Ondertussen is het project geëvolueerd tot een onafhankelijke Peter Meter vzw, die wel nog financiële en praktische steun krijgt vanuit de stad. Het doel is om kinderen, jongeren en eenzame ouderen met een klein netwerk of die soms in armoede leven op te sporen en ze door peters en meters uit hun isolement te halen. Ook met het talent van kinderen en jongeren wordt aan de slag gegaan.

Er zijn 75 vrijwilligers aan de slag, waarvan het merendeel peter of meter is. Maar ook enkele logistiek vrijwilligers. Matchers zijn de personen die een peter of meter koppelen aan een vrager. Ook binnen de algemene vergadering van het project zitten alleen vrijwilligers, uit partnerorganisaties of verwijzende instanties.

Op dit moment hebben 27 gezinnen een peter of meter. Binnen die gezinnen gaat het om 60 kinderen. De groep van eenzame ouderen of volwassenen telt 22 personen, waarvan 11 alleenstaanden. De organisatie is tevreden met het behaalde resultaat. Toch is er dringend nood aan extra peters of meters, want de wachtlijst groeit.

REMON, MERIAM EN ALDO

“We zijn erin gerold door onze schoonzus”, zegt Remon. “Zij is meter bij een oudere persoon. Eerst hadden we een gesprek met iemand van de peter/meterwerking, dan met de man die aan ons gekoppeld werd. Bij dat gesprek is er iemand van de organisatie aanwezig. Kijken of het een beetje klikt. Gewoon over koetjes en kalfjes babbelen. Zeker niets forceren.”

Geen effen pad

“Die persoon was Aldo”, zegt Meriam, de echtgenote van Remon. “Hij verblijft in een wooncomplex waar nog alleenstaande mannen een appartement hebben. Een vorm van begeleid wonen. Ook bij Aldo was het niet altijd een effen pad. Zoals iedereen heeft hij ook van alles meegemaakt in het leven. Hij had zich spontaan opgegeven bij het project, omdat hij af en toe wel nood had aan een babbel. Hij doet vrijwilligerswerk bij het Inloopcentrum op het Michiel Jansplein. Daar staat hij in voor de bediening. Hij komt nog bij zijn moeder, maar die woont niet in Lommel. Dus een familieband heeft hij hier niet.”

Oogkleppen

“De eerste keren ging het vooral over koetjes en kalfjes”, vertelt Remon. “Maar gaandeweg hadden we het ook over privézaken. Onze grootste drijfveer is om iets te doen voor de medemens, want dat maakt ons oprecht gelukkig.

Plus het feit dat niemand eenzaamheid verdient. Niet dat Aldo eenzaam is. Hij heeft ook contacten in zijn woonomgeving en bij het Inloopcentrum, maar die babbel met ons doet hem wel deugd. Wij zorgen mee voor dat extra netwerk. Daar gaat het project over. Iemand mee in de samenleving nemen. Het is toch niet de bedoeling dat we allemaal met oogkleppen door de maatschappij lopen en ons niets aantrekken van wat er rondom ons gebeurt.”

Openbloeien

“We hebben Aldo het afgelopen jaar zien openbloeien”, vervolgt Meriam. “We zagen dat in september op het familiefeest van de vzw in de Moffel. Hij ging graag met ons op de foto. Ook later tijdens het kerstfeest was hij helemaal zichzelf. We horen ook dat Aldo vol lof is tegenover zijn begeleiders. Hij heeft er de mond van vol. Daar doen we het uiteindelijk ook voor. Als hij me bij het Kruidvat ziet, waar ik werk, roept hij al van ver. Geweldig toch.”

“Het blijft ook niet bij een tweewekelijkse afspraak. We bellen of appen ook af en toe met elkaar”, zegt Remon. “Op het einde van het gesprek volgt altijd een ‘dankjewel’. Ook na een babbel bij hem thuis. We zijn al een avond iets gaan drinken. Binnenkort hebben we een wandeling en een wedstrijdje poolen gepland. Maar het is niet de bedoeling dat de peters of meters cadeautjes meebrengen. Het gaat over het menselijk contact met elkaar.”

Tijd vrijmaken

“Een grote inspanning is het niet voor ons”, gaat Meriam verder. “In ons geval gaat het over twee uurtjes om de twee weken. Dit is tijd die wij graag vrijmaken en waar zowel Aldo als wij ons in kunnen vinden. Ik ben ook blij dat we het samen doen, dan kunnen we er thuis ook over praten.

We vertellen er ook over in onze omgeving. Bij onze familie of op het werk. Daar krijgen we alleen maar positieve reacties. Of er een einddatum is voor de persoon die in het project stapt? Nee, eigenlijk niet. Kijk naar onze band met Aldo, we blijven elkaar gewoon zien. Na verloop van tijd gaat het niet meer over dat peter en meter zijn, maar dan is er die vertrouwens- en vriendschapsband.”

“Ik hoop echt dat we met dit gesprek mensen warm maken om in te stappen”, besluit Remon. “Kom eens luisteren bij een infosessie. We hebben jaarlijks een aantal feedbackmomenten en je kan altijd terecht bij de matchers uit de organisatie. Je staat er nooit alleen voor. Dat is trouwens helemaal de boodschap van het peter en meter zijn.”